Na een rustdag is het nu weer tijd voor een aan-de-slag-dag, keihard trainen dus. Het schema zal ondertussen bekend in de oren klinken. Om zeven uur starten we de dag met ademhalingsoefeningen, rond de klok van tien is het anderhalf uur lang strikes oefenen. In de namiddag staat zelfverdediging met veel aandacht voor grappling op het programma en de avond wordt gevuld met examentraining.
Opstaan
Ondanks de rustdag hadden sommigen vanochtend toch wat moeite met opstaan. Het zijn de laatste restjes jetlag zullen we maar zeggen. Iedereen die volgende week zwarte band examen mag afleggen, kregen les van Klaas de rest werd onder handen genomen door Ko Sehwan.
Wat vooral fijn is aan zo’n intensief trainingskamp is dat je in korte tijd ontzettend veel kunt leren. Je oefent een paar technieken steeds heel intensief en de volgende dag kun je verder waar je gebleven bent. Klaar voor de volgende stap of een nieuwe combinatie.
Dit geldt zowel voor de stoten, waarbij we steeds nieuwe combinaties leren die voortborduren op het geleerde van de vorige dag, maar ook ‘s middags tijdens het grappling en ‘s avonds bij de voorbereiding op het examen.
Lunch en diner
We weten dat sommige mensen deze blog lezen vanuit een culinaire interesse. De gerechten die vandaag op het menu stonden, zijn zeker interessant te noemen. Chu-eo-tang (추어탕) werd geserveerd tijdens de lunch en ‘s avonds werd er krabsoep geserveerd. Chu-eo is ‘mudfish’ oftewel moddervis. Daar had samonim dus een smakelijke soep van gemaakt. Smakelijk wil natuurlijk niet zeggen dat iedereen het smakelijk vond. Ook daar was rekening mee gehouden, er waren kleine hamburgertjes al back-up. Deze werden gebakken door moeder Jannie. Als toetje schoof de groep een halve watermeloen naar binnen.
‘s Middags na de lunch ging een deel van de groep naar de supermarkt, de rest kon aan de slag met het schoonmaken van de krabben. Die krabben lagen dus ‘s avonds in de soep. Maar hoe eet je die krengen? Met je stokjes wat vlees eruit peuteren, in stukjes breken, in je mond stoppen, keihard zuigen. Sommigen genoten met volle teugen of werden verrast door het feit dat ze krab bleken te lusten, voor anderen was deze uitdaging groter dan het naderende zwarte band examen.
Insecten
We zitten hier midden op het platteland en onze trainingszaal ligt aan de rand van het bos. Een interessante plek voor biologen, maar wij zien af en toe beestjes die ons allerminst bekend voorkomen. De muggen lijken hier ook venijniger. Gelukkig hebben we goede anti- insectenbeet mee. Helaas kreeg Alieda toch een flinke beet van duizendpoot-achtig monster. Het bleef flink pijn doen en dus is ze uit voorzorg maar even naar een kliniek gegaan. Daar werd ze uiterst vriendelijk en doeltreffend verzorgd. Geen gedoe met ‘wat denk je zelf dat het is’ of ‘kijk eerst maar of het erger wordt’, maar meteen actie. Achteraf viel het allemaal gelukkig best mee. De steek was pijnlijk, maar niet giftig en ook geen allergische reactie.
Filmpjes
‘s Middags kwam ene meneer Han langs. Hij maakt op professionele wijze allerlei actiefilmpjes. Iedereen was gevraagd om een paar technieken te laten zien. We wachten nog op het resultaat. Omdat Ko Sehwan met Alieda naar de kliniek was, hebben we ‘s avonds zelf gewerkt aan de examenvoorbereiding.
Intensief
Wat je met het lezen van de blog misschien niet helemaal meekrijgt, is hoe intensief zo’n trainingskamp in Korea is. Je leeft heel dicht op elkaar, traint met elkaar, eet met elkaar, slaapt in één ruimte, en dat allemaal op ruim 9000 kilometer afstand van je eigen vertrouwde bedje. Maar als je dan merkt hoe positief de energie in de groep is, dan kunnen we nu na een paar dagen al spreken van een geslaagde reis naar Korea. Hier worden herinneringen gemaakt, die je de rest van je leven meeneemt.